Αρχικά ξεκίνησε ως χώρος για "Αταξινόμητες σκέψεις για διάφορα επίκαιρα και μη ζήτηματα" για να καταλήξει τελικά σε cine-blog του οποίου όλα τα post, πρόσφατα και μη, είναι διαρκώς ανοιχτά και δεκτικά σχολίων. Be my guest!


13/8/07

Τesis

Το θρίλερ αποτελούσε ανέκαθεν μια πρώτη τάξεως ευκαιρία για έναν πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη να κάνει άσκηση τεχνικής δεξιοτεχνίας και ύφους χωρίς να χρειάζεται μεγάλο προϋπολογισμό παρά μερικές καλές ιδέες, ατμόσφαιρα και σασπένς. Με την πρώτη του αυτή ταινία ο Ισπανός Alejandro Amenabar δίνει καίριες ζωογονητικές πνοές σε ένα είδος που η πλειοψηφία των συναδέλφων του το έχει μετατρέψει σε βασίλειο του κλισέ, της ανοησίας, της υπερβολής και ενίοτε, όπως υποδηλώνει η ελεεινή σειρά των Hostel του γελοίου Eli Roth, της μισανθρωπικής κτηνωδίας. Ο ταλαντούχος Αμενάμπαρ δεν περιορίζεται απλώς στην κατασκευή ενός άψογα δομημένου whodunnit με τις γνωστές εκπλήξεις και απρόβλεπτες ανατροπές της ιστορίας μέσω του αρχετυπικού μοτίβου της περίεργης ηρωίδας σε κίνδυνο, αλλά θέλει να αρθρώσει παράλληλα μια μικρή πολεμική για τα όρια της βίας των εικόνων και το βαθμό ανοχής ή αναισθησίας του θεατή σε αυτές. Ένα ερώτημα που χαρακτηριστικά πλανάται καθόλη την ταινία είναι κατά πόσο τα διαβόητα snuff movies, όπου η βιντεοσκοπούμενη βία είναι πραγματική αντί για αναπαραστατική, αποτελούν λογική προέκταση της κατά τα φαινόμενα ολοένα αυξανόμενης τρομολαγνείας του θεατή. Τα snuff movies αν όντως υπάρχουν είναι άραγε επειδή υπάρχει κοινό γι' αυτά ή και μόνο το γεγονός της ύπαρξής τους αρκεί, μέσω της αφύπνισης ζωώδων ενστίκτων, να δημιουργήσει κάποιο κοινό; Το ίδιο ερώτημα μπορεί να τεθεί και για άλλα όντως υπαρκτά κινηματογραφικά έργα όπου προκρίνεται δίχως αιδώ ο σαδισμός ως χαβαλές. Ένα χαρακτηριστικό μότο του κακού της ταινίας είναι ότι η αποστολή του κινηματογράφου περιορίζεται στο να παρέχει αφειδώς στο κοινό εκείνο που αυτό επιζητά και ο Αμενάμπαρ αξιοποιεί έξυπνα την ειρωνεία που πηγάζει από την επαγγελματική ιδιότητα του εν λόγω χαρακτήρα.
Η ταινία βέβαια είναι περισσότερο ένα ευρηματικό θρίλερ, όπου ο τρόμος υποβάλλεται και η υποθάλπουσα εκκρεμότητα των φρικαλεοτήτων διαρκώς αναστέλλεται, παρά ένα δοκίμιο πάνω στη σχέση εικόνας και βίας όπως αρκετές ταινίες του Μικαέλ Χάνεκε. Κάτι τέτοιο όμως δεν μειώνει απαραίτητα την ταινία καθώς οι αρετές της είναι υπεραρκετές. Ο Αμενάμπαρ με ελάχιστα μέσα και χρησιμοποιώντας ως επί το πλείστον τους χώρους του Πανεπιστημίου (οι σκηνές στα σκοτεινά υπόγεια της βιβλιοθήκης είναι άκρως αποτελεσματικές και θύμισαν κλίμα Lovecraft στον υποφαινόμενο) όπου σπούδασε καταφέρνει να δημιουργήσει υπομονετικά μια ατμόσφαιρα κλιμακούμενης έντασης κατά την οποία ο θεατής αναρωτιέται ταυτόχρονα με την ηρωίδα για τον πρωταίτιο του κακού. Μάλιστα πολύ έντεχνα καταφέρνει να παραλληλίσει την έλξη που αισθάνεται η ηρωίδα για έναν από τους πιθανούς ενόχους με αυτή που μοιράζεται ένα μέρος του κοινού για τις υπερβίαιες εικόνες. Η τελική επίλυση του μυστηρίου δεν πραγματοποιείται δίχως οι ήρωες να διαγράψουν μια πορεία αυτόγνωσίας. Η φρεσκάδα της γραφής και ο ενθουσιασμένος του νεοφώτιστου συνοδεύονται βεβαίως από κάποιες ατέλειες τόσο στο επίπεδο ερμηνειών όσο στο επίπεδο πλοκής όπου κάποιες υπερβολές και αναληθοφάνειες διεισδύουν στην κατά τα άλλα προσεγμένη ίντριγκα. Τέτοιες μικρολεπτομέρειες ελάχιστα περιορίζουν την αποτελεσματικότητα αυτού του έξοχου θρίλερ.

11 σχόλια:

Sally Finkenstein είπε...

Δεν φαντάζεσαι πόσο συμφωνώ
στα περί Eli Roth.
Για του λόγου το αληθές, αν θες,
δες: http://sallyin.blogspot.com/2007/07/blog-post_07.html

Μου αρέσει πολύ ο νεαρός Αmenabar και θα ψάξω να βρω το "Τesis". Δεν το έχω δει. Φοβερό το ερώτημα γύρω από τα snuff movies. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν
-φοβούνται- ότι πραγματικά υπάρχουν.
Τα χάλια μας τα μαύρα, δηλαδή.

Λοιπόν, αν το δω σε εύλογο χρονικό διάστημα, θα σου πω...
Buenas noches!

mpoukatsas είπε...

Sally,

Mόλις διάβασα το σχόλιο σου και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Ο εξωραϊσμός της βίας, του σαδισμού και των λοιπών φρικαλεοτήτων πρός άγρα κορεσμένων θεατών αποτελεί ένα ιδιαιτέρως επικίνδυνο κοινωνικό σύμπτωμα.

Περί snuff movies, γύρω στα μέσα της δεκαετίας του 90 υπήρχε ένα mini κύμα ταινιών πάνω σ'΄αυτά. Mια από αυτές ήταν και το
Τhe Brave
του Johnny Depp.

Άκης Καπράνος είπε...

Αυτό, μαζί με τους Άλλους, είναι τα φιλμ του που μπορώ να απολαύσω. Για το Mar Adentro έχουμε "μιλήσει", το Άνοιξε Τα Μάτια το βρίσκω εξωφρενικά κακογραμμένο, απο το πρώτο ημίωρο και μετά. Και εξίσου αμήχανα σκηνοθετημένο - το ρημέικ, απείρως καλύτερο!

Δεν είναι πάντως και κανένα αριστούργημα - το φινάλε ήθελε σίγουρα καλύτερο "ψήσιμο". Αλλά, για ντεμπούτο, μια χαρά - τους κατέχει τους χιτσκοκικούς κώδικες, και αυτό σαφως και δεν είναι λίγο.

Άκης Καπράνος είπε...

Ο Γενναίος είναι μια ταινία που αγαπώ πολύ, btw.

mpoukatsas είπε...

Ακί, ήμουν σίγουρος ότι αγαπούσες το The Brave, γι' αυτό και το ανέφερα.
Ούτε και εμένα μου άρεσε ιδιαίτερα το Αbre los ojos αλλά είναι απείρως καλύτερο από το ανέμπνευστο και κακοαντιγραμμένο ρημέικ που ενώ ακολουθεί σχεδόν πλάνο-πλάνο την ταινία του Αμενάμπαρ καταλήγει σε μια άνευρη, ναρκισσιστική και εντελώς κούφια μπαλαφάρα κατά εικόνα και ομοίωση του κεντρικού ήρωα. Το Vanilla Sky ανήκει ήδη στην εκλεκτή δεκάδα των χειροτέρων ταινιών της δεκαετίας.

Άκης Καπράνος είπε...

Ντροπή σου γι'άλλη μια φορά. Τι θα κάνω με σένα;

mpoukatsas είπε...

Aκί, ονόματα όπως Cameron Crowe, Ron Howard, Joel Schumacher, Andrian Lyne αφυπνίζουν τα Ιβηρικά ταυρίσια ένστικτά μου....

Άκης Καπράνος είπε...

O Crow και ο Lyne είναι (....wait for it...) καλλιτέχνες, ενώ οι άλλοι δυο όχι. Πως σου φάνηκε, καλό;

mpoukatsas είπε...

Η δική μου προσέγγιση είναι κάπως διαφορετική: Ο Crowe είναι δημοσιογράφος, ο Lyne διαφημιστής, ο Ηοward ηθοποιός και ο Schumacher απλά κρετίνος....

kioy είπε...

Το είδα και εγω!
Τον Amenabar τον έχω σε εκτίμηση κυρίως για το αριστούργημα οι άλλοι και το εντυπωσιακό mar adentro.
Συμφωνώ μαζί σου πως δεν συναγωνίζεται τις γελιότητες που έχουμε συνηθίσει σε ταινίες θρίλερ, ωστόσο το σενάριο υπόκειται σε μια σειρά απλουστεύσεων κάπως δυσκολοχώνευτες!
Καθυστερημένος ήρθα, καθυστερημένα το είδα!

mpoukatsas είπε...

Φίλε kioy, σίγουρα υπάρχουν ατέλειες στην ταινία αλλά δεν νομίζω να την βλάπτουν σε καταστρεπτικό βαθμό...

Profile